Άρθρο: "Αναγκαίες οι διαρθρωτικές αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση"

Επομένως η προ ημερών κατάθεση του νόμου-πλαισίου που περιλαμβάνει τις προτάσεις για αλλαγές στα ΑΕΙ από την πλευρά του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας που θα έρθουν να καλύψουν τα κενά, να αντιμετωπίσουν τις παθογένειες και να θέσουν το πανεπιστήμιο σε αναπτυξιακή και ανταγωνιστική τροχιά ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Και μάλιστα παρουσιάστηκε με καθυστέρηση καθώς έπρεπε ήδη να έχει κατατεθεί και ήδη οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, που για την νέα διακυβέρνηση αποτελεί πρώτη προτεραιότητα, να έχουν γίνει πράξη. Ο νόμος-πλαίσιο έπρεπε να έχει ήδη εφαρμοστεί καθώς οι συνθήκες ήταν ώριμες τόσο με την ολοκλήρωση του διαλόγου σε επίπεδο πανεπιστημίου και πολιτικής όσο όμως και διότι αποτελεί απαίτηση πρυτάνεων, καθηγητών και φοιτητών αλλά και των οικογενειών τους.
Η πρόταση του Υπουργείου Παιδείας βρίσκεται συνολικά στο σωστό δρόμο και περιλαμβάνει παρεμβάσεις αναγκαίες αν θέλουμε το δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο να πρωταγωνιστήσει, να είναι ανταγωνιστικό και πόλος έλξης φοιτητών, έρευνας, γνώσης, καινοτομίας. Θα έπρεπε ωστόσο να είναι ακόμη πιο τολμηρή εναρμονισμένη στις απαιτήσεις και τις ανάγκες, δίχως λείανση των αιχμών υπό την ανησυχία των αντιδράσεων των οργανωμένων μειοψηφιών.
Απαιτείται πλέον ειλικρινής συζήτηση επί του νόμου-πλαισίου και συμμετοχή όλων των πλευρών με προτάσεις και παρατηρήσεις, ώστε αυτό να ψηφισθεί το συντομότερο δυνατόν και να εφαρμοστεί με την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση. Στο χώρο της παιδείας άλλωστε, ουδείς μπορεί να αρνείται το διάλογο, να εθελοτυφλεί, να αποτελεί τροχοπέδη στην πρόοδο γαντζωμένος στην συντήρηση του χθες και πολύ περισσότερο κανείς δεν μπορεί με την συμμετοχή ή την ανοχή του να κρατάει κλειστά τα πανεπιστήμια.
Μετά λύπης μου όμως διαπιστώνω πως στο ΠΑΣΟΚ απαντούν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Με την ερμαφρόδιτη και υποκριτική του στάση αποτελεί δύναμη συντήρησης. Ούτε θέσεις έχει να παρουσιάσει, με τα στελέχη του να πελαγοδρομούν μεταξύ προσωπικών απόψεων που προκύπτουν βάσει των προσωπικών συμφερόντων ή εσωκομματικών τους ισορροπιών, ούτε συναινεί στην προώθηση των αλλαγών που και το ίδιο αναγνωρίζει πως πρέπει να υλοποιηθούν.
Στον αντίποδα η κυβέρνηση της ΝΔ με τον νόμο-πλαίσιο δείχνει σε ακόμη έναν τομέα τη βούληση της για προώθηση των μεταρρυθμίσεων που απαιτεί η ελληνική κοινωνία στον νέο αιώνα.